Ik sta op
een keerpunt. U begrijpt misschien wel wat ik bedoel. Denk niet dat het om een
luxe keuze gaat, nee, het heeft weinig met de vrije wil te maken. De
omstandigheden vragen om nieuwe uitdagingen, om het maar eens in correct
trainersjargon te zeggen. En nog steeds zult u wellicht begrijpen wat ik
bedoel. Maar heeft u wel eens de oplossing zomaar gratis aangeboden gekregen?
Ik wel. Vanmorgen lag het antwoord in de bus: een briefje van Mr Banna, waarin
hij me financiële voorspoed, geluk in het werk, ja zelfs de terugkeer van mijn
geliefde belooft. En 100% resultaat, wat wil je nog meer? Hij heeft alle
antwoorden! Ik sta voor een groot gat, waar ik in wil springen, en denk aan
Alice die haar wonderland bezoekt. Maar ik durf niet, want ik weet niet wat er
komt.
Met het
briefje van Mr Banna in mijn broekzak bezoek ik het Storytelling event “Volg
het witte konijn”, waar de kracht van verhalen de rode draad is. Geen
antwoorden natuurlijk, maar, ach, het
lijkt me leuk en ik heb wel wat verhalen in mijn rugtas, dus met een mond vol
tanden zal ik niet zitten. In de workshop die ik volg vertelt de trainer het
verhaal van Theseus, die hindernissen moet nemen om zijn vader te vinden,
waaronder het tillen van een rotsblok en het verslaan van een draak. Ze vertelt
mooi. Ze geeft de opdracht ons eigen Theseusverhaal te vertellen. Ik spring heldhaftig
de cirkel in en vertel over wat me bezig houdt. Kijk, zo’n rotsblok dat gaat
nog wel, gewoon een keuze maken en wat kracht zetten. Maar die draak, tja, ik
moet bekennen dat daar emoties bij komen kijken en dat wil je toch niet tussen
als die onbekende mensen? Ik gooi er een beeld in om er een luchtig sausje
overheen te gooien, maar dat beeld vertelt me op niet mis te verstane wijze dat
ik meen wat ik zeg. Oh, dat
is storytelling natuurlijk, dat je je bewust wordt van het echte verhaal! Ik
hou het kort, straks vallen er nog tranen op mijn broekzak. Als ik weer zit ben
ik in de war. Was ik maar naar Mr Banna gegaan. De deelnemers kijken me aan en
de trainer zegt: “dank je wel”. Vannacht gedroomd dat ik op straat liep en een
meisje aansprak, er stond een glazen wand tussen ons in en ze had een wit
konijn in haar armen. Ze zei wat, maar ik verstond het niet, ze maakte een
gebaar, maar ik begreep het niet en toen wenkte ze me, met een glimlach op haar
gezicht. Heel lief. Het was Alice.
Vanmorgen
voel ik me heel licht. De workshop is een rots. Ik sta nog steeds voor het gat.
Mr Banna wenkt me, hij is een draak.“Vertel je verhaal!”, roep ik naar hem. Een
perfect moment om te springen.
U weet vast wel wat ik bedoel.
