Achter de
balie van de kopieerwinkel zit een man op een scherm te turen. Nadat ik de
winkeldeur achter me gesloten heb, loop ik op hem af en wacht tot hij klaar is.
Hij kijkt niet op of om, ik krijg het gevoel dat ik er niet ben, dus kijk ik
naar de ingang, wie weet sta ik nog daar, tijd is tenslotte een rekbaar begrip…
Na een eeuw op zijn scherm getuurd te hebben, kijkt hij op en ik voel me prompt een abstract
schilderij. Hij zwijgt indrukwekkend, dus ga ik maar praten en leg hem uit wat
ik kom doen, wat voor een abstract schilderij best moeilijk is. Na dit verhaal
draait hij zijn hoofd weer naar het scherm en wappert met z’n hand. Ik begrijp
het, een hopeloze zaak… nee… hij wil dat ik het stickie dat ik laat zien in z’n
hand leg.
En ik, altijd
op zoek naar harmonie, doe dat. In de volgende minuten declameert hij monologen als: ( arrogant) “kan ik
vandaag niet doen” en ( vies gezicht)“ is het niet genummerd?” , en weet hij
gedaan te krijgen dat ik sta te zweten van inspanning om de juiste kopieën in
handen te krijgen. Dat lukt alleen als ik zijn uitgestreken smoel, dat op
professionele wijze irritatie weet te onderdrukken, negeer. Jawel het is een
vakman, maar ik moet niet denken dat ik belangrijk ben of zo. Voor mij tien
anderen. Volhardend in geweldloosheid neem ik afscheid met een olijke zwaai in
de hoop dat…nee, een glimlach krijgt de wereld vandaag niet te zien.Als ik iemand met dit gedrag in een training krijg, laat ik hem alle hoeken van zijn belemmeringen en overtuigingen zien, maar ja, zo gedraagt een mens zich niet in trainingen. Daar laat hij namelijk triomfantelijk zien dat klantvriendelijkheid een makkie is, hij kan het gewoon, de training is dus onzin. Maar of hij het wil is een tweede. En waarom zou hij het willen, het gaat toch altijd goed? Nog nooit een klacht gehad en mensen zijn trouwens ontzettend dom, zoals laatst die man die niks genummerd had en dan moet hij dat allemaal weer regelen, ja zeg, voor niks gaat de zon op. Kortom, het gaat niet over vaardigheden, het gaat over hoe wij met elkaar willen omgaan. Ik wil altijd de lieve vrede bewaren en dat maakt blijkbaar geen indruk.
Misschien moet ik maar eens een cursus “Omgaan met Klantonvriendelijkheid” volgen.
Wie weet dat ik die man nog wat kan leren.
