Logisch

Je moet keuzes van anderen respecteren, daar bent u het natuurlijk mee eens. Gisteren maakte ik weer eens zo’n staaltje van respect voor iemands keuze mee. Mijn keuze.

We zitten gezellig aan onze vakantietafel te ontbijten, mijn schoonzus en broer zijn er ook bij, en ik verkondig in een opwelling dat ik nog maar twee sigaretten heb en dat dat wel genoeg is voor vandaag. Waarom verkondig ik zoiets? Ja, voor het applaus natuurlijk. En voor de reactie van mijn partner, die dan ook prompt zegt: “weet je zeker dat ik geen sigaretten uit het dorp moet meenemen?” Nee, echt niet, vandaag is het (bijna) niet rokendag, het is best wel eens goed om een dagje zonder te doen, ik weet het zeker. Ik zie hem twijfelen en dan een beslissing nemen: “ok, dan koop ik ze niet”.

Na het diner (mijn twee sigaretten zijn achter elkaar bij de koffie opgegaan) begin ik wat heen en weer schuiven en dan weet hij dus al hoe laat het is en dan wacht ik nog even, want ja, moet ik me nou zo laten kennen tegenover mijn familie? Maar ja, gezellig, we blijven zitten, wijntje d’r bij, u kent dat wel. En dus, als de spanning mij te veel wordt, vraag ik zo langs de neus weg mogelijk: “heb je misschien sigaretten gekocht?” Er valt een stilte. Mijn partner en schoonzus kijken elkaar aan. “Dat mocht niet van haar”, zegt hij. Dat laat ze niet aan haar voorbij gaan: “nou, mocht niet, mocht niet, ik vind, als iemand zo’n keuze maakt, moet je dat respecteren!”. Ze kijkt me liefdevol aan met een integriteit waar geen kruid tegenop gewassen is. Kijk, daar heb je wat aan, een schoonzus die jouw beslissingen serieus neemt.

Maar het is niet de bedoeling.

Een zorgvuldig, jarenlang opgebouwd patroon wordt in één klap te niet gedaan doordat iemand zo nodig keuzes van anderen moet respecteren. Dat is nou zo mooi aan patronen, dat ik zeg dat ik het niet wil  en dat ik er dan zeker van ben dat hij ze wel koopt. Hij kent me toch, hij weet toch dat er een moment van spijt komt, met als gevolg een rot avond?  En dan dat moment van verrassing dat hij ze toch heeft gekocht, daar leef je toch voor?

En daar is het verhaal niet mee afgelopen, ik heb mijn schoonzus namelijk nog nooit zo hard horen lachen. Sommige patronen zijn misschien wel een beetje moeilijk te begrijpen, dat geef ik toe, maar daarom kan je ze nog wel respecteren, zeg! Ik zeg gewoon dat iets niet hoeft, waardoor de ander weet dat het wel hoeft, logisch toch? Ik ben er de hele avond mee bezig geweest, helemaal in de war. En die sigaretten?
Niet meer aan gedacht. Dat moet ik haar nageven.