Sprong

Ik sta op een keerpunt. U begrijpt misschien wel wat ik bedoel. Denk niet dat het om een luxe keuze gaat, nee, het heeft weinig met de vrije wil te maken. De omstandigheden vragen om nieuwe uitdagingen, om het maar eens in correct trainersjargon te zeggen. En nog steeds zult u wellicht begrijpen wat ik bedoel. Maar heeft u wel eens de oplossing zomaar gratis aangeboden gekregen? Ik wel. Vanmorgen lag het antwoord in de bus: een briefje van Mr Banna, waarin hij me financiële voorspoed, geluk in het werk, ja zelfs de terugkeer van mijn geliefde belooft. En 100% resultaat, wat wil je nog meer? Hij heeft alle antwoorden! Ik sta voor een groot gat, waar ik in wil springen, en denk aan Alice die haar wonderland bezoekt. Maar ik durf niet, want ik weet niet wat er komt.

Met het briefje van Mr Banna in mijn broekzak bezoek ik het Storytelling event “Volg het witte konijn”, waar de kracht van verhalen de rode draad is. Geen antwoorden natuurlijk, maar, ach,  het lijkt me leuk en ik heb wel wat verhalen in mijn rugtas, dus met een mond vol tanden zal ik niet zitten. In de workshop die ik volg vertelt de trainer het verhaal van Theseus, die hindernissen moet nemen om zijn vader te vinden, waaronder het tillen van een rotsblok en het verslaan van een draak. Ze vertelt mooi. Ze geeft de opdracht ons eigen Theseusverhaal te vertellen. Ik spring heldhaftig de cirkel in en vertel over wat me bezig houdt. Kijk, zo’n rotsblok dat gaat nog wel, gewoon een keuze maken en wat kracht zetten. Maar die draak, tja, ik moet bekennen dat daar emoties bij komen kijken en dat wil je toch niet tussen als die onbekende mensen? Ik gooi er een beeld in om er een luchtig sausje overheen te gooien, maar dat beeld vertelt me op niet mis te verstane wijze dat ik meen wat ik zeg.  Oh,  dat is storytelling natuurlijk, dat je je bewust wordt van het echte verhaal! Ik hou het kort, straks vallen er nog tranen op mijn broekzak. Als ik weer zit ben ik in de war. Was ik maar naar Mr Banna gegaan. De deelnemers kijken me aan en de trainer zegt: “dank je wel”. Vannacht gedroomd dat ik op straat liep en een meisje aansprak, er stond een glazen wand tussen ons in en ze had een wit konijn in haar armen. Ze zei wat, maar ik verstond het niet, ze maakte een gebaar, maar ik begreep het niet en toen wenkte ze me, met een glimlach op haar gezicht. Heel lief. Het was Alice.

Vanmorgen voel ik me heel licht. De workshop is een rots. Ik sta nog steeds voor het gat. Mr Banna wenkt me, hij is een draak.“Vertel je verhaal!”, roep ik naar hem. Een perfect moment om te springen.

U weet vast wel wat ik bedoel.